خبرگزاری میزان-گروه سیاسی: امروز (26 دی 1395) سی و هشتمین سالگرد فرار شاه مخلوع از ایران است؛  فراری که دفتر سلطنت پهلوی ها و زندگی مردم ایران زیر سلطه قدرتهای استکباری جهان را برای همیشه فرو بست. این نخستین باری نبود که پهلوی دوم فرار را بر قرار ترجیح می داد اما اگر در سال 1332 با کودتایی سیاه، امریکا مهره دست نشانده خود را به کرسی حکومت بازگرداند در سال 57 دیگر نه جامعه پذیرای سلطنت بود و نه محمدرضا پهلوی و دار و دسته اش توان رویارویی با موج خروشان انقلابیون را داشتند. فرار شاه آغاز فصلی جدید در حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران بود.

اردشیر زاهدی در کتاب " 25 سال در کنار پادشاه" می نویسد: "تقریباً ده روز قبل از رفتن (آیت‌الله) خمینی به ایران آقای پاكروان رئیس اسبق ساواك به من اطلاع داد كه شاه می‌خواهد مملكت را ترك كند. او با اصرار از من می‌خواست تا شاه را تشویق به ماندن در ایران كنم و می‌گفت اگر شاه برود ارتش ماجرای 28 مرداد 32 را تكرار نخواهد كرد. من این مطلب را به شاه گفتم و او گفت: «ارتش! ارتش ممكن نیست به من خیانت كند! بعد كه در خارج شنید قره‌باغی اعلامیه بی‌طرفی ارتش را امضاء كرده است فوق‌العاده عصبانی شد و تا مدتی قره‌باغی را فحش می‌داد

پهلوی دوم قبل از سوار شدن بر هواپیما که او را برای همیشه از ایران دور می کرد در مصاحبه ای کوتاه به خبرنگاران گفت: «مدتی است احساس خستگی می کنم و احتیاج به استراحت دارم. ضمناً گفته بودم پس از این که خیالم راحت شود و دولت مستقر گردد، به مسافرت خواهم رفت. این سفر اکنون آغاز می شود و تهران را به سوی آسوان در مصر ترک می کنم. امروز با رأی مجلس شورا ملی که پس از رأی سنا داده شد، امیدوارم که دولت بتواند هم به جبران گذشته و هم پایه گذار آینده ای موفق شود.»

روحیه دیکتاتوری، وابستگی محض و صد در صدی به بیگانگان، عدم اعتماد به نفس، خودشیفتگی مزمن، بی اعتقادی مذهبی، ناتوانی در اداره امور، فساد اخلاقی و همچنن اشرافیت و بی اعتنایی به مردم، مهمترین دلایل سقوط شاه مخلوع ایران شد. فراری که از سوی خاندان پهلوی"استراحت" خوانده شد درحالیکه گذر زمان ثابت کرد این استراحت همیشگی و پایان ناپذیر خواهد بود.